معنای پرچم اسرائیل و چند پرچم دیگر

پس زمینه ی سفید به معنای صلح و صفاست( جان عمه شان) در حالی که به تعبیر آیه 96 سوره بقره حریص ترین آدم های روی کره زمین اند "و آنها را حریص‌ترین مردم -حتی حریصتر از مشرکان- بر زندگی (این دنیا، و اندوختن ثروت) خواهی یافت؛ (تا آنجا) که هر یک از آنها آرزو دارد هزار سال عمر به او داده شود! در حالی که این عمر طولانی، او را از کیفر (الهی) باز نخواهد داشت. و خداوند به اعمال آنها بیناست. 

و دو خط آبی افقی به معنای نیل تا فرات است. در قانون اساسی اسرائیل خبری از محدوده ی مرزی اسرائیل نیست و اعتقادشان بر آن است که کلیش یعنی کلی عالم واس ماس. ستاره شش پر هم که نماد  ستاره حضرت داوود است که هم بر روی سپر و هم روی انگشترشان بوده.

و اما پرچم کشور خودمون:

همگی همه چیزش را در کتاب های درسی خوانده ایم جز این قسمت که 22 تا الله اکبر دارد به معنای قیام 22 بهمن.

پرچمِ کشوری که هچ غلطی نمیتونه بکنه

منظور از 13 خط افقی 13 مستعمره ای است که برای اولین بار علیه بریتانیا قیام و اعلام استقلال کردند و آن 50 ستاره سفید به معنای 50 ایالت آمریکا هستند که هر کدام‌شان قوانین و پرچم خاص خودشان را دارند. بد نیست نگاهی به جغرافیای ایالت متحده هم بیاندازید.

عشق سال‌های وبلاگ

سلام، این اولین پست وبلاگ است، صدای مرا از اعماق تاریخ می‌شنوید، از بهمن 96، اینجا را ساخته‌م با ساده‌ترین و سبک‌ترین نوع قالب بیان، در آن زمان هنوز وبلاگ‌های برتری وجود داشت، هنوز قالب‌های جدید می‌آمدند، وبلاگ‌ها شلوغ‌تر بودند، عرفان زنده بود، قالب‌هایش را می‌ساخت، شاید هنوز این قدر افسرده نشده بود، نئوتد می‌نوشت و از خلاقیتش لذت می‌بردم و جواب‌های صریحش و سریعش به جان می‌نشست، فیشنگار روی مخ بود و وبلاگش تبدیل به فروشگاه حفاظ شاخ گوزنی نشده بود! این بشر چرا هیچ وقت تست سلامت روان نمی‌داد؟ آن وبلاگ آبی تخص هم بود که قبول نمی‌کرد اسم فیلم شاوشنگ را اشتباه گفته، ویار تکلم می‌آمد ضد زن صحبتی و بلوایی به پا می‌کرد و کرمش را می‌ریخت و الحق همیشه تنش می‌خارید، با مهشید ضد انقلاب درگیر می‌شدیم و فحش و فحش‌کشی و باز مرض داشتیم انگار بخوانیمش، بدمست به ما می‌گفت حاج‌آقا و پشت هم وبلاگ‌هایش بسته می‌شد، به لوسی‌می می‌گفتم این شخصیت لوسی‌می عضو یک خانواده یهودی در فیلم است که مهاجرت کرده‌اند و می‌گفت برو بابا!، و دراکولا، نوشته‌هایش نمی‌دانم چه جادویی داشت که دیوانه‌ام می‌کرد، سبک منحصر به فرد بی‌نظیر، قدح شعر می‌گفت و سلطان کامنت گذاشتن بود زیر تک‌تک پست‌ها، عقاید یک رامین با قالب‌های معرکه‌اش، مرد بارانی و اوه لعنتی، چه مرگتان بود هی ساختید و هی پاک کردید و هی ساختید و پاک کردید و وا دادید و رفتید؟ آن علیرضایی که فقط یادم است تصویر پروفایلش سبز رنگ بود و کنکور داشت کجاست؟ و فداک که بدل عین صاد بود و عین لام که بدل درجه یک عین صاد در رقابت‌ها بود و ایگنورکننده اعظم نظرات و الرقیم که سلطان ادب و معنویت بود و مردی به نام شقایق که یادم است می‌گفت سیگار را پشت چایی باید کشید و چایی را پشت سیگار باید نوشید، و آن قدر آدم که رفتند و نیستند به خاطر چند تا شبکه اجتماعی سطحی لعنتی، حیف شد...